در زیر تمامی بخشهای ساختمان یک زیرزمین قرار گرفته است و جالب است بدانید که در ،گذشته در زیرزمین ضلع شرقی خانه یک جوی آب عبور میکرده که از آن به عنوان جایی خنک برای فصل بسیار گرم تابستان استفاده میشده است.
«ما چون ز دری پای کشیدیم، کشیدیم»
در یزد خانه‌ای با مساحت ۱۲۰ متر مربع وجود دارد که سال ۸۹۳ هجری.شمس به صورت چهاروجهی و با خشت و گل بنا شده و دارای ۷ اتاق و یک ایوان بزرگ و زیباست که می‌خواهیم امروز با هم به آن‌جا سفر کنیم. به سفارش هیچ‌یک از این خانه دیدن می‌کنم و با خودم فکر که در سال چگونه در این عمارت زیبا زندگی می‌کرده‌اند. به این دست خانه‌ها که می‌روم هیجان تاریخ وجودم را می‌گیرد. معماری ایرانی را در دنیا پیدا نمی‌کنید. از من جهانگرد بپرسید می‌گویم تاریخ در همین خشت‌ها و گچ‌کاری‌ها معنا می‌شود. این خانه اما جز تاریخ، قصه هم در دل خود دارد. قصه‌ای که شما هم مشتاق شنیدنش می‌شوید.
«که شبی ز خانه بیرون ننهاده گام هرگز»
«وحشی‌بافقی» را شاعر قرن دهم می‌دانند. کسی که مثل حافظ علاقه‌ای به سفر رفتن نداشت. نه تنها سفر زیادی نرفت بلکه از خانه هم زیاد بیرون نمی‌رفته. بسیاری او را منزوی هم دانسته‌اند. چه بهتر. چرا؟ ما امروز با هم به این خانه آمده‌ایم. خانه‌ای که شاعری درست و درمان در آن زندگی میکرده. خانه «وحشی بافقی».
خانه‌ای که از ضلع شرقی آن در گذشته جوی آبی معروف روان بوده تا اهالی خانه تابستان گرم را در خنکی طبیعی بگذرانند.
در معماری خانه از قواعد پیش از دوره صفوی پیروی شده است. خانه دارای یک حیاط مرکزی است که دیگر بخشهای خانه را دپر آن می‌بینیم. برای ساخت آن مانند دیگر خانه‌های آن منطقه از خشت و گل استفاده کرده‌اند که صد البته برای خنک‌تر شدن خانه بوده است. اتاق‌های خانه دارای پنجره‌هایی رو به حیاط است که قاب‌هایی چوبی همراه با شیشه‌های رنگی دارد که باعث زیبایی چندین برابری خانه شده‌اند. در حیاط خانه ایوانی کوچک دیده می‌شود که برای بالا رفتن از آن باید از پله‌هایی که به وسیله راهرویی به ایوان متصل می‌شود استفاده کرد. اگر به یزد سفر کردید می‌توانید به راحتی از این خانه دیدن کنید چرا که در حال حاضر به موزه تبدیل شده است. به‌نظر در حدود یک ساعت کامل می‌توانید کل خانه را ببینید. البته اگر مثل ما هیچ‌یکی‌ها دنبال عکس گرفتن باشید باید نیم‌ساعت هم به زمان اضافه کنید. شما را نمی‌دانیم اما ما چشممان را بستیم، به تاریخ سفر کردیم و مهمان تاریخ شدیم.
