رابطه لباس و موسیقی

ارتباط دو سویه لباس و موسیقی با هم امری بدیهی است. این دو هم چون یک روح هستند که در دو بدن یکی در لباس و دیگری در موسیقی، نمود پیدا کرده است. لباس و موسیقی هر دو با سبک مشخص تعریف می‌شوند که می‌توانند تاثیر روانی مشابهی داشته باشد. همان‌طور که افراد مختلف با توجه به شخصیت روانی خاصی که دارند نوع خاصی از پوشش را انتخاب می‌کنند، پس استایل مشخصی دارند و به سبک خاصی موسیقی توجه می‌کنند. البته این دو علاوه بر فاکتورهای روانی و شخصیتی متأثر از عوامل دیگری چون سن و فرهنگ هم هستند. از این رو غالباً ضافراد با سن بیشتر به سبک‌های ملایم کلاسیک و در نتیجه ساده‌پوشی گرایش دارند و در مقابل جوان‌ترها که پیرو سبک‌های مهیج‌تر مثل هاوس متال و راک هستند، ظاهری جسورانه دارند. به‌طور کلی لباس همچون موسیقی ریتم دارد و البته هر لباس ریتم مخصوص به خود را داراست. همان‌طور که در موسیقی با ریتم‌های تند یا ملایم مواجه هستیم، ریتم لباس هم توسط فاکتورهایی از جمله رنگ تعریف می‌شود. استفاده از رنگ‌هایی ملایم که با هم هارمونی دارد؛ باعث ایجاد ریتمی آرام شده و در نتیجه با انتخاب رنگ‌های هماهنگ با هم می‌توان حس آرامش را به بیننده القا کرد. همان‌طور که موسیقی ملایم توسط نت‌های هماهنگ نواخته می‌شود. از جمله موسیقی کلاسیک که آرامش را به شنونده منتقل می‌کند. در مقابل استفاده از رنگ‌های شاد و متضاد که در کنتراست هم است، ریتم تند را به وجود می‌آورد که همچون سبک موسیقی راک و پاپ حس خوشی و هیجان را القا می‌کند. از این حیث می‌توان گفت که لباس و موسیقی روحی یکسان دارند و به قول کارل لاگر فیلد، طراح لباس مشهور لباس و موسیقی یکی هستند. لباس هم مانند موسیقی سبک‌های مختلفی دارد که نام بسیاری از این سبک‌ها مستقیم برگرفته از همان سبک موسیقی از جمله سبک راک پاپ و هیپ‌هاپ کلاسیک، جاز و… است.
هر سبک در واقع فرقه‌ای است که پیروانی دارد و البته تأثیر موسیقی و لباس به حدی نزدیک است که این فرقه‌های موسیقی با توجه به جهان‌بینی و رویکردهای اجتماعی که دارند، سبک و استایل خاصی از پوشش در جامعه را باب می‌کند. مثلاً رپ‌ها افرادی آزاد و رها هستند که در قید و بندهای اجتماعی نمی‌گنجند و از سیاست کناره‌گیری می‌کنند. برای همین لباس‌های گشاد مثل تی‌شرت که نماد آزادی و رهایی است و شلوارهایی با فاق بسیار بلند را که نشان بی‌قیدوبند بودن است انتخاب می‌کنند بر خلاف آن سبک کلاسیک تأکید بر ریتم‌های ملایم‌تر دارد. از این‌رو این نوع پوشش به شکل ساده به دور از خودنمایی و … است.
در هر شکل حس خاصی که از لباس پوشیدن منتقل می‌شود. نزدیک به همان حسی است که با شنیدن یک موسیقی به شنونده القا می.شود و ترکیب توأمان این دو را که انتقال دهنده یک حس به مخاطب است، می‌توان در فشن شو یا موزیک ویدئوها یافت.
جالب این جاست که موزیسین‌ها برای انتخاب لباس خود از استایلیست‌ها استفاده می‌کنند و طراحان لباس برای معرفی کلکسیون جدید خود در فشن شوها از موزیسین‌ها و کارشناسان استفاده می‌کنند تا تناسب بین‌شان حفظ شود. از سوی دیگر برخی از طراحان لباس با الهام از موسیقی طرح‌های جدید خود را خلق می‌کنند. از جمله این طراحان «جان ریچموند» است که همین خلاقیت او در الهام‌گیری توانست جایگاهی بزرگی را برای او در بین طراحان مطرح جهان تثبیت کند. او با توجه به سبک‌های مدرن موسیقی توانست نشانه‌ها و الگوهایی تازه از لباس را معرفی کند که به نوعی او را در این عرصه پیش رو کرد و باعث شد از دیگران پیشی بگیرد، به‌طوری که بسیاری از ستارگان موسیقی از مشتریان او هستند.