بهنوش طباطبایی! سرراست برویم سر اصل مطلب. بازیگری که شبیه کسی نیست. متفاوت است. او متعهد به کار، با دقت و تحصیل‌کرده است. دانش‌آموختهٔ دکترای روان‌شناسی بالینی است و از هر فرصتی برای یادگیری استفاده کرده. حتی یک دورهٔ بازیگری در دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران گذرانده‌است. در رقابت نمی‌افتد، اهل حاشیه کاری_شخصی نیست و در انتشار پست‌های فضای مجازی بی‌دقت عمل نمی‌کند.
شاید یکی از اتفاق‌هایی که بتوان با یادآوری آن، جایگاه درست او را پیش از بیش نشان داد، به سال‌ها پیش بر می‌گردد.
آن روزهای خوب تئاتر و سینما و دلاری که هنوز دستش را روی گلوی اقتصاد نگذاشته بود و کرونایی که نیامده بود و …
آن روزهای خوب تئاتر و سینما!
جلال تهرانی در سالن اصلی تئاترشهر نمایش «فصل شکار بادبادک‌ها» را بر روی صحنه می‌برد. ۲۲ تیر ۱۳۹۴.
نمایشی با یک بازیگر! یعنی بهنوش طباطبایی!
در آن سال‌ها که ورود بازیگر تازه به واسطه چهره به اوج رسیده (این جمله نقادانه نیست، فقط خبری است) تلاش برای حفظ صحنه تئاتر هم مضاعف شده بود. سال‌های عجیبی بود.
«فصل شکار بادبادک‌ها» دکور ثابتی داشت. نمایشی نفس‌گیر که روی دست بازیگرش می‌چرخید. دیالوگ‌محور بود و بازی سختی را می‌طلبید. اما «بهنوش طباطبایی» مسلط نود دقیقه روی صحنه با مخاطب ارتباط می‌گرفت و برای مخاطب بازی می‌کرد.
در بخش کامنت‌های سایت فروشند بلیت مردم پیام می‌گذاشتند و از انرژی او تقدیر می‌کردند. یکی نوشته بود: «باید میانه نمایش بلند می‌شدم. اما نتوانستم به این همه جدی گرفتن و تلاش بهنوش طباطبایی بی‌احترامی کنم.»
کس دیگر پیام گذاشته بود که «بیشتر از اینکه از نمایش لذت ببرم از حرفه‌ای بودن بازیگرش لذت بردم». از این دست پیام‌ها آنقدر زیاد بود که خواندنش برای اهالی خبر تفریح و دلخوشی شده بود.
باید به سال ۱۳۹۴ برویم. آن سال‌ها که نمایش با دکوری ثابت و تک‌شخصیته کمی کمرنگ شده بود. بهنوش طباطبایی آن روزها جان تازه‌ای به تیترها بخشید. انگار کسی گرد شادی پاشیده باشد بین خودی‌ها! به‌خاطر بازی در این نمایش؟ نه.
همزمان با اجرای این نمایش این خبر هم منتشر شد که بهنوش طباطبایی از بازی در فیلم جدید ابراهیم حاتمی‌کیا (بادیگارد) انصراف داده چون سرگرم ایفای نقش در این تئاتراست و خود را تا سوم شهریور متعهد می‌داند.
دستمزد آن کجا و این کجا! تفاوت بهنوش همین است. او به خودش، اخلاقش و تلاشی که کرده متعهد است. شاید به همین دلیل است که تا امروز او را در فیلمی که دوست نداریم، نمی‌بینیم. چون او هرگز به خودش بی‌احترامی نمی‌کند و این تفاوت را شبیه یک کیف دستی گران‌قیمت از برند گوچی همیشه با خود جابه‌جا می‌کند.
بهنوش طباطبایی خیلی دوست دارم
خیلی مطلب جالبی بود – اگر شد در مورد اینکه چطوری وار د عرصه هنر شده و علایق شخصی ا ش مطلب می نوشتید
مطلب انگار سانر شده یا بریده مطلب بلندی اس – لطفا کاملش را بگذارید .
من‌که‌عاشق‌کارهایش‌هستم‌‌ودنبال‌می‌کنم،اون‌مثل‌خواهر‌من‌هست
کار‌جدید‌‌پیشنهاد‌شده‌‌به‌ایشان
من‌‌‌دنبال‌همه‌کارهاش‌هستم‌همیشه،با‌اون‌زندگی‌می‌کنم،