خبر تلخ و هولناک به قتل رسیدن داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی‌فر بامداد یکشنبه اطلاع‌رسانی شد. خبری شوکه‌کننده و ترسناک. هنوز خاک خبر درگذشت «آتیلا پسیانی» سرد نشده، هنوز حیرت از درگذشت «کیومرث پور احمد» تمام نشده، کابوس درگذشت عجیب «داریوش مهرجویی» و همسرش «وحیده محمدی‌فر» شروع شد. شاید همه چندین‌بار خبر را زیر و رو کنند تا از وحشتناکی‌اش کم شود. «سر بریدن» تلخی اتفاق را به وحشتناکی تبدیل کرده است. این دیگر یک غم عادی نیست. یک جنایات بی‌دقت است. حالا تاریخ سینما وارد بخش وحشتناکش می‌شود تا هر وقت از «هامون» حرف بزنیم، هر وقت از «پری» بگوییم زبان‌مان بند بیاید.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ساعت ۰۹:۲۳ در بیانیه‌ای اعلام کرده: این حادثه تلخ و دردناک تا روشن شدن ابعاد آن توسط نهادهای ذی‌ربط پیگیری می‌شود و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آن را با جدیت دنبال خواهد کرد. بی‌تردید مهرجویی از بزرگان جریان ساز سینمای ایرانی بود که در طول شش دهه فعالیت، آثار ماندگاری را تولید کرد. هیچ‌یک این اتفاق غم‌انگیز را تسلیت گفته و ادامه اطلاع‌رسانی خبر را وظیفه خبرگزاری‌ها می‌داند و در پایان شاید حمید هامون آینده‌ی مهرجویی را خواب دیده بود که گفت: «خواب می‌بینم در یک سردابه قرون وسطایی سلاخی می‌شوم»
