هیچ‌یک هربار با دلیلی زنان تأثیرگذار را معرفی می‌کند. این‌بار به خانه یک شاعر بزرگ برویم. افراد بزرگ زیادی در ژوئن متولد شدند، از جمله آنا آخماتووا، که تمام زندگی بزرگسالی خود را در سن‌پترزبورگ گذراند. در اینجا مکان‌های نمادین در زندگی این شاعر را بررسی می‌کنیم.
خانه آپارتمان میاسنیکوف
توچکوف لین، ۱۷
آنا آخماتووا و نیکولای گومیلیوف چند سال پس از ازدواجشان در اینجا ساکن و در سال ۱۹۱۲، در اینجا صاحب یک پسر شدند و در اینجا آخماتووا روی اولین مجموعه شعر خود «عصر» کار کرد. در «توچکا»، به‌عنوان آپارتمان کوچک با حداقل مبلمان، یک اتاق «آبی» و یک اتاق «قهوه‌ای» داشتند. این فضا به خوبی توسط نقاشی آناتولی زیکوف که در دهه ۱۹۸۰ نقاشی شده است، منتقل می‌شود.
ساختمان خدماتی کاخ مرمر
میلیونایا، ۵
اینجا آپارتمان دو اتاقه شرق‌شناس ولادیمیر شیلیکو بود که آخماتووا در سال ۱۹۱۸ با او ازدواج کرد. این ازدواج حدود پنج سال به طول انجامید و در سال ۱۹۲۶ رسماً به طلاق رسید. پس از جدایی این دو موفق شدند روابط خوبی را حفظ کنند و ادامه بدهند. بنابراین آخماتووا چندین سال در همین آپارتمان به زندگی ادامه داد. خانه‌ای که پنجره‌های آن مشرف به میدان مریخ بود.
خانه باور
خاکریز فونتانکا، ۲
دوست آخماتووا، هنرمند اولگا گلبووا-سودیکینا، یک آپارتمان در این خانه به او داد. این شاعر حدود یک سال در خانه باور زندگی کرد. در اینجا بود که آخرین شعرهای منتشر شده قبل از سال ۱۹۴۰ متولد شد: «همسر لوط» و «تصنیف سال نو».
خانه چشمه
خیابان Liteiny، ۵۳
آخماتووا به اینجا نزد معشوق خود، منتقد هنری نیکولای پونین، که در سال ۱۹۳۵ دستگیر شد، نقل مکان کرد. در همان زمان، پسر آخماتووا نیز دستگیر شد. او اشعار نوشته شده در اینجا، از جمله شعر «مرثیه» را ننوشت، اما از ترس آزار و اذیت آن‌ها را حفظ کرد. برای صدمین سالگرد آخماتووا در سال ۱۹۸۹، موزه‌ای در آپارتمان شماره ۴۴ افتتاح شد.
داچا در کوماروو
خط اوسیپنکو، ۳
آخماتووا خانه روستایی خود را که در سال ۱۹۵۵ از صندوق ادبی دریافت کرد، «بودکا» نامید.
آخماتووا کیست
آنّا آخماتووا با نام اصلی آنّا آندرییوا گارینکو زاده ۲۳ ژوئن شاعر و نویسنده اهل روسیه بود. او یکی از مهم‌ترین شاعران روسیه در قرن بیستم محسوب می‌شود و نامش در فهرست نهایی نامزدانِ جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۶۵ قرار گرفت. آنا یکی از بنیان‌گذاران مکتب شعری آکمه‌ایسم بوده‌است. بن‌مایه‌های اشعار وی را گذر زمان، خاطرات و یادبودهای گذشته، سرنوشت زن هنرمند و دشواری‌ها و تلخی‌های زیستن و نوشتن در زیر سایه استالینیسم تشکیل می‌دهد. گستره شعرهای وی از تصنیف‌های کوتاه تا اشعاری با ساختار پیچیده را در بر می‌گیرد. سبک او که مشخصه‌اش ایجاز و قیود عاطفی است، به‌وضوح بکر و متمایز از شاعران هم‌دوره خود است و لحن زنانهٔ استوار، پیشگامانه و شفاف وی، فصل جدیدی در شعر روسیه را رقم زد.
