بیشتر ما فکر میکنیم دلیل نپوشیدن آیتمهای ярких و اکسنت، «بلد نبودن ستکردن» است؛ اما واقعیت سادهتر و عمیقتر است: ترس از دیدهشدن، قضاوتشدن و اشتباهکردن.
اولین و شایعترین دلیل ترس از آیتمهای اکسنت، ترس از توجه است. یک لباس یا اکسسوری яркий مثل روشنکردن یک پروژکتور عمل میکند؛ ناگهان این حس بهوجود میآید که همه نگاهها متوجه شماست و هر حرکتتان در حال ارزیابی است. در چنین شرایطی، ذهن سریعاً بدترین سناریوها را میسازد: «نکند زیادی توی ذوق بزند؟»، «نکند ارزان به نظر برسد؟»، «نکند به سن یا موقعیتم نخورد؟»
برای همین، انتخاب امن همیشه جذابتر است: همان ترکیب آشنای کت مشکی و جین آبی که هیچکس بابتش قضاوتتان نمیکند.
دلیل دوم، انتظار کمال است. ما از آیتمهای ярких توقع داریم که در شرایط ایدهآل پوشیده شوند: با موهای بینقص، آرایش کامل، اندام ایدهآل و در موقعیتی خاص. انگار کفش قرمز فقط برای فرش قرمز ساخته شده است. در حالی که آیتمهای اکسنت نه آزمون کمالاند و نه نمایش رسمی؛ آنها فقط ابزارند—ابزاری برای جاندادن به یک استایل معمولی و بالا بردن کیفیت کلی لُوک.
و دلیل سوم، نداشتن تمرین است. وقتی کمد لباس سالها فقط از آیتمهای پایه تشکیل شده باشد، هر عنصر яркий حس غریبهبودن ایجاد میکند. درست مثل عضلهای که هرگز تمرین داده نشده؛ ضعیف است و زود خسته میشود.
راهحل هم دقیقاً همینجاست: قرار نیست یکباره در دنیای آیتمهای جسورانه شیرجه بزنید. بهترین روش، شروع تدریجی است—با یک کیف رنگی، یک کفش خاص یا حتی یک رژ متفاوت.
در نهایت، آیتمهای روشن قرار نیست شما را تغییر دهند؛ قرار است نسخه واضحتر و جسورترِ خودتان را نشان بدهند.
تاریخ انتشار:4 دی, 1404
مقالات مرتبط رو حتما ببینید
