در دامنه‌های جنوبی ایران چهارمین استان پرجمعیت ایران آرمیده است که بیش از پنج هزار سال قدمت دارد. بوشهر یک شبه جزیره کوچک است که توسط دستان نیرومند زاگرس و دامنه‌های مواج خلیج فارس احاطه شده است. این استان با خوزستان، فارس، هرمزگان و کهگیلویه و بویراحمد مرز مشترک دارد.
قامت بوشهر تنها ۱۸ متر از سطح دریا بلندتر است و هوای گرم و شرجی آن در تمامی فصول به ویژه پاییز و زمستان، گردشگران را به سوی خود فرا می‌خواند. نام بوشهر با اولین چاپخانه سنگی ایران عجین شده است، و اولین روزنه‌های امید برای پرورش نسلی باسواد در دامان جنوب در این شهر شکل گرفت.
بوشهر پنج هزار ساله
هجدهم اسفندماه روز بوشهر یادآور تاسیس مدرسه سعادت، دایه مدارس جنوبی ایران زمین است. نیروگاه اتمی بوشهر، صنایع کشتی سازی و شیلات، نهال پرثمر اقتصاد این شهر بندری را آبیاری کرده‌اند.
معماری شهر تاریخی لیان
مردمان هزاره‌های پیشین، بوشهر را لیان نامیده بودند و به آفتاب درخشان تعبیر شده که رب النوع سخاوت و بخشندگی است. بخش‌های مهم بوشهر همچنان در حفظ معماری اصیل خود کوشیده‌اند. عبور از کوچه‌های گِلی مزین به شمعدانی سرخ که داستان‌های عشاق را در سینه حبس کرده‌اند ذهن را به خلسه‌ای ملکوتی
می‌برد. محله بهبهانی که در قلب تپنده بوشهر واقع شده به اصالت قجری خود پایبند مانده و عمارت گلشن دویست ساله معماری بوشهری چشم‌نوازش را سخاوتمندانه در معرض نمایش قرار داده است. خانه قاضی و تزئینات منحصر‌به‌فرد نظیر سردری هلالی، سوژه‌ای ناب برای عکاسانی است که درصدد شناساندن ایران زمین هستند.
بوشهر مدفن رافائل
رافائل کشتی تایتانیک ایران
رافائل نام کشتی سپید رنگ زیبایی است که اینک در بطن خلیج همیشه فارس آرمیده و جز خاطره‌ای اندوهگین از آن به جای نمانده است. رافائل دلفریب راوی عجز ایتالیا در بازپرداخت تسهیلات دریافتی از ایران در دوران پهلوی است که به واسطه طول ۲۷۶ متری، تایتانیک ایران نام داشت. رافائل نیز از گزند جنگ مصون نماند، و به سرنوشت تایتانیک دچار شد و داستان تراژیک آن در ساحل بوشهر به پایان رسید.
نوای موسیقی فولکلور در دیار نخلستان
موسیقی با تاروپود بوشهر گره خورده و این دیار در تکاپو برای حفظ ارزش‌های ماندگار موسیقی بومی، هر ساله میزبان فستیوال موسیقی کوچه است. تلاش برای احیای کالبد نیمه جان موسیقی محلی از سال ۹۶ آغاز شده و این جشنواره با روز بوشهر تقارنی مبارک دارد. مردمان سراسر خطه پاک ایران زمین در ضیافت نوای روح نواز موسیقی، عطر لیمو و بوسه نسیم خلیج دعوت هستند.
دیدنی‌های دیار جاشوهای سیه چرده
بوشهر دیار جاشوها
سرزمین صیادان دریادل و مشاهیر پرآوازه هنر در ادوار گذشته در زمره شاهرگ‌های حیاتی قرار داشته است. اگرچه نام این خطه با گرما و شرجی هوا همراه است اما تصنیف خلیج، شن نم خورده و مرغان دریایی بر این گرما چربیده و آدمی را راهی ساحل خیال انگیز ابوشهر می‌کند که با لمس لنج‌های معلق روی آب، نفسی چاق کرده و خستگی این راه دور و دراز را از تن به در کند.
زادگاه رئیس علی دلواری که یدی بیضا در مبارزه با استعمار داشته، محل اسکان اولین ناو جنگی مدرن ایران است و موزه دریانوردی آن صفحاتی از تاریخ را مقابل دیدگان بازدید کنندگان ورق می‌زند. شهر بندری سیراف، میراث دوره ساسانیان در نوع خود بی‌نظیر و از لحاظ معماری پلکانی یادآور شهرهای کندوان و ماسوله است.
سیراف را با پمپی ایتالیا برابر می‌دانند، از آن جهت که در پی خشم مرگبار زمین در سال ۳۶۷ هجری قمری کاملا تخریب شده و جز بقایای شهر، تعدادی سفال، زیورآلات و چند شی دیگر چیزی از عظمت سیراف باقی نمانده است.
خرما سمبل بوشهر
خرمای تازه، مسقطی و پنیر شیرین نخل بهترین تحفه‌های بخت اردشیر هستند که در گذر ایام کنار چای دلپذیر عصرانه بوی ماسه‌های ساحل را زنده می‌کنند. گبه دسترنج مردمان زحمت‌کش جنوب است که تاروپودش را با عشق عجین کرده و به دستان اهل هنر می‌رسانند.
بیایید در احیای هنر بوشهر سهیم باشیم. . .
