در فوتبال اسپانیا جایگاه کلمات به واسطه‌ی روح اساطیری و افسانه‌ای که در کالبد زندگی آن‌ها با پیشینه‌ی تاریخیشان وجود دارد، عمدتاً جایگاهی ویژه و هیجان‌انگیز است.
«ریمونتادا» یا بازگشت کلمه یا بهتر بگوییم عبارتی است که از جایگاه ویژه‌ای در زبان اسپانیایی مخصوصاً فوتبال این کشور برخوردار است که معنایی فراتر از «بازگشت از جایی و مکانی» را در خود جای داده است.
نمونه‌ی فوتبالی آن را می‌توان در بازی بارسلونا و پاریس سن ژرمن جستجو کرد که بارسایی‌ها در حالی که بازی رفت را در پاریس ۴_۰ واگذار کرده بودند در بازی برگشت در نیوکمپ با شش گل حریف ثروتمند خود را در هم کوبیدند و معنای ویژه‌ای به «ریمونتادا» بخشیدند.
نمونه‌ی قبل‌تر آن به بازی «رئال مادرید« با «اتلتیکو» در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۴-۲۰۱۳ بر می‌گشت که «لوس بلانکوس« (لقب رئال مادرید) تا دقیقه‌ی ۹۴ با یک گل از «روخی بلانکوس» (لقب اتلتیکومادرید) عقب بود اما به یک‌باره راموس با پرواز دیدنی خود زمینه‌ی بازگشت «رئال‌مادرید» به بازی را فراهم کرد و پایه‌گذار دوران جدیدی در مادرید شد.
اما شاید یکی از مهم‌ترین بازگشت‌های تاریخ فوتبال اسپانیا در شهر «آیندهوون هلند» رخ داد.
جایی که تیم فوتبال زنان بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا در حالی با نتیجه‌ی سه بر دو در بازی به برتری رسید که در نیمه‌ی اول با دو گل از حریف آلمانی خود یعنی تیم «وُلفسبورگ» عقب بود اما به یک‌باره در نیمه‌ی دوم یک بازگشت فوق‌العاده داشت تا روند بی‌نظیر این سال‌های خود را با دومین قهرمانی در سه سال اخیر ادامه دهد.
یک سال بعد از آخرین قهرمانی تیم مردان بارسلونا در اروپا بود که شاهد اوج‌گیری تیم زنان بارسلونا بودیم که در پنج فصل اخیر چهار بار در فینال لیگ قهرمانان اروپا حاضر بوده است.
درست در روزهایی که فوتبال اروپا داشت فراموش می‌کرد تیمی به نام بارسلونا (در بخش مردان) شکست در مراحل نیمه‌نهایی «چمپیونزلیگ» را ناکامی بزرگ تلقی می‌کرد پرواز زنانی را شاهد بودیم که امروز به واسطه‌ی حضور در هفت نیمه‌نهایی متوالی پرچم‌دار حیثیت «بلوگرانا» شده‌اند.
عادت به حذف‌های متوالی تیم مردان بارسلونا و از همه مهم‌تر تنها یک صعود در سه سال اخیر از مرحله‌ی گروهی و یک حذف در یک هشتم در حالی که تیم زنان بارسلونا در این سه سال دو بار نامش روی جام نقره‌ای رنگ اروپا نقش بسته حکایت از قصه‌ای تازه در دنیای فوتبال دارد.
موفقیت تیم فوتبال زنان بارسلونا
امروز تیم زنان بارسلونا هفت نیمه‌نهایی پیاپی اروپا را تجربه کرده و قهرمان بلامنازع این سال‌های اسپانیاست در حالی که مردان کاتالان فقط یک نیمه‌نهایی اروپا در این هفت سال دیده‌اند و به سختی امسال قهرمان لالیگا شدند تا بیشتر از مردان نام زنان بارسلونا باشد که طنین‌انداز می‌شود.
درست است که از لحاظ تجاری و بنیه‌ی سرمایه‌گذاری‌های تبلیغاتی، حق پخش و هزار داستان درآمدزایی فوتبال زنان و مردان هیچ شباهتی به هم ندارند و انصافاً سطح کیفی متفاوتی هم ارائه می‌دهد اما اختلاف فاحش بین گران‌ترین انتقال تاریخ فوتبال زنان و تاریخ فوتبال مردان هم جای بسی تفکر دارد.
جالب است بدانیم گران‌ترین انتقال تاریخ مردان «کوچ نیمار» از بارسلون به «پی اس جی» بود که برای مالک قطری ۲۲۲ میلیون یورو آب خورد اما در عین ناباوری این آیتم در فوتبال زنان متعلق به «السیا روسو» ستاره‌ی انگلیسی است که انتقالش از «برایتون» به «منچستریونایتد» تنها ۵۰۰ هزار یورو هزینه داشته است.
السیا روسو
زنانی که در این سال‌ها رکوردهای زیادی را در زمینه‌ی حضور تماشاگر در استادیوم‌ها جابجا کرده‌اند و نشان داده‌اند هم تماشاگر دارند هم قادرند هیجان مضاعفی را به ورزشگاه‌ها ارائه کنند.
تشکیل تیم فوتبال زنان یک الزام برای ای اف اسی
اتفاق خوبی که در این سال‌ها کم کم دارد به یک الزام برای تیم‌های فوتبال دنیا تبدیل می‌شود، تشکیل قطعی تیم فوتبال زنان در باشگاه‌هاست و حتی در فوتبال خودمان هم «ای اف اسی» به مرور دارد وجود تیم فوتبال زنان را تبدیل به یک قانون برای دریافت مجوز حرفه‌ای می کند.
زهرا قنبری
از موفقیت در فوتبال زنان همین بس که نام‌هایی چون «زهره کودایی»، «زهرا قنبری»، «افسانه چترنور»، «زهرا خواجوی» و خیلی‌های دیگر بیشتر شنیده می‌شود و این یعنی پیشرفت فوتبال زنان دارد رنگ ویژ‌ه‌تری به خود می‌گیرد.
درخشش این روزهای زنان بارسلونا با نام‌هایی مثل «الکسیا پوتیاس» دارنده‌ی دو توپ طلای جهان، «کِیرا والش»، «آیتانا بونماتی»، «کلودیا پینا»، «لوسی برنز» و تمامی ستاره‌ها دارد جای خالی هنرنمایی‌های ژاوی و اینیستا و مسی را پر می‌کند و این یعنی زنان دارند پرچم فوتبال خود را بیش از بیش به اهتزاز در می‌آورند.
الکسیا پوتیاس
امید که با ورود زنان به ورزشگاه‌ها زمینه‌ی دیده شدن هرچه بیشتر دختران فوتبالیستمان دریچه‌های افتخار را به روی ساق‌های توانمندشان باز کند.
انگار مثل سیمپسون‌ها که پیش‌بینی کننده‌ی خوبی بود باید حرف پایانی سریال تدلاسو را که نوید تشکیل تیم زنان ریچموند را داد را هم یک پیش‌بینی فوتبالی تلقی کنیم تا دنیا یادش بماند زنان می‌توانند روزی شانه به شانه‌ی مردان با فوتبالشان برای مردم دنیا هیجان بسازند و فریاد بزنند: «هر چه را تو از دست دادی من به دست آورد»
