چهارمحال و بختیاری؛ سرزمین سربلند لاله‌های واژگون

سرزمین سیاه چادرها،‌ لاله‌های واژگون، آبشارهای غرٌان و دره‌های حاصل‌خیز غرورآفرین بر شانه‌های مام وطن ایستاده است. در کوهستان‌های فلات مرکزی ایران سرزمینی از دل خاک سر برآورده که چهارمحال و بختیاری با مرکزیت شهرکرد نام گرفته است.

این استان متشکل از دو بخش است، مردمان چهارمحال که به زبان قشقایی شیرین زبانی می‌کنند و مردمان بختیاری که گویش گوش‌نواز بختیاری را اختیار کرده‌اند. اینجا یادآور رشادت‌های مردان و زنان دلیر ایل همیشه سربلند بختیاری است که در آبادانی این خطه پرآب کوشیده‌اند.

 چهارمحال و بختیاری را هند ایران نامیده‌اند که به حق برازنده قامت این جز از زاگرس است و دره‌ها و چشمه‌ها منطقه‌ای دیدنی به زلالی روح کودکان نوپا ایجاد کرده‌اند.

«هفشجان» در دامان کوه جهان بین جا خوش کرده و در دوران نوسنگی ریشه دوانده است. آجر نوشته عیلامی میانه در این شهرستان ۳۱۰۰ سال قدمت دارد و موجودیت آن احتمال کشف یک معبد الهی را در این منطقه تقویت کرده است.

پیشینه سفالینه‌های کشف شده در شهرستان هفشجان به هزاره هفتم پیش از میلاد مسیح برمی‌گردد که تاریخی بودن این استان را تایید می‌کند. آنچه بر عظمت این مکان باستانی افزوده چشمه وقت و ساعت است که در طول روز ۲ تا ۳ ساعت به آغوش مادر زمین بازمی‌گردد و دوباره از نو می‌جوشد و حیات آن بر مماتش غالب می‌شود.

مرتفع‌ترین فرزند «زاگرس» زردکوه نام دارد که در چهارمحال و بختیاری سکنی گزیده است. به لطف برف‌گیر بودن این ناحیه و کوهساران مجاور، مردمان ایل هرگز طعم تلخ بی‌آبی را نچشیده‌اند و هرگاه باران بی‌امان ببارد و احتمال رخداد بلایای طبیعی قوت گیرد مراسم «چل کچلون» را آغار می‌کنند.

 رونق کشاورزی و تولید بادام و گردو مدیون دره‌های سرسبز و وفور باران است. در واقع چهارمحال و بختیاری بزرگترین صادر کننده بادام ایران به هند است. چشمه‌های دیمه، زنه، کوهرنگ، سیاسرد و پیرغار مدام در جوش و خروش هستند و بارش نعمت بر سر زاگرس را خاطر نشان می‌کنند. سرچشمه‌های رودخانه‌های در حال احتضار کارون، زاینده رود و دز نیز از رگ‌های بی‌رمق زاگرس می‌خروشد.

روستای ۶۰۰ ساله «سر آقا سید» در شهرستان کوهرنگ واقع شده و به ماسوله زاگرس شهره است. بافت پلکانی و پیوند دل‌های مردمان این دیار برای حفظ ماهیت گردشگری روستا با افزایش تعداد گردشگران و به حرکت درآوردن چرخ اقتصاد همراه بوده است. اسکان در اقامتگاه‌های بوم‌گردی عشایر و کباب ترد بختیاری بر لذت سفر به خطه سیاه چادرها می‌افزاید.

«پل زمان‌خان» یکی از جاذبه‌های گردشگری استان است که در دوران صفویه و بر فراز زاینده رود احداث شده است. در امتداد شاهرگ اصفهان کایاک سواری و ورزش‌های آبی باعث می‌شود اندوه زوال زاینده رود بی‌رمق برای مدتی کوتاه به دست فراموشی سپرده شده و نغمه آب در هیاهوی کودکان گم شود. پس از یک هیجان جانانه باید چشم جان را به ضیافت دشت لاله‌های واژگون کشاند و ‌به زیبایی سرزمین شیرهای سنگی آفرین گفت.

سرزمین آب‌های معدنی، پسته وحشی، عسل و گز پر از ناگفته‌های بی‌انتها است؛ آبشار آتشگاه که به بلندای گیسوان زنان ایل است و آبی که توامان سر بر دل زاگرس می‌کوبد بشر را از اینهمه شگفتی متحیر می‌کند. تالاب چغاخور با وسعتی حدود ۲۳۰۰ هکتار در مجاورت بلداجی واقع شده و زیستگاه ماهی گورخری است.

 پرندگان مهاجر و این ماهی‌ کوچک که بی اغراق کمی بزرگتر از یک بند انگشت است به حیات این تالاب جان بخشیده‌اند. سرزمین هزاران چشمه خاستگاه هزاران گیاه دارویی کمیاب است که جسم رنجور بیماران را شفا می‌بخشد.