هیچ‌یک تصمیم دارد، جهانگردی فرهنگی خود را گسترش دهد. ارزیابی و پژوهشی درباره رفتار مردم و عاداتشان کسب کنند. تا در کنار هم جهان کوچکی از مردم‌شناسی را تجربه کنیم. عادت‌های اجتماعی از شرایط اجتماع، تاریخچه فرهنگی، جایگاه جغرافیایی و خواسته جمعی می‌آید. بنابراین هر کشوری دارای عادات اقلیمیست. با انگلیسی‌ها شروع کردیم و حالا نوبت به مکزیکی‌هاست.
مکزیک صمیمیت در عین شباهت
مکزیک کشوری منحصر به فرد است که تلفیقی از آداب و رسوم هندی، فرهنگ اسپانیایی و نفوذ آسیایی است. در اینجا به برخی از سنت‌ها و عادات مکزیکی‌ها اشاره می‌کنیم تا اگر شما هم مثل ما تابستان را در کارهای خودتان می‌گذرانید، احساس سفر را تجربه کنید!
وقت شناسی در مکزیک مشکلی ندارد. دیر آمدن عموماً یک امر عادی است و حضور ۱۰ تا ۱۵ (گاهی بیشتر) دقیقه دیرتر از موعد مقرر هیچ سؤالی ایجاد نمی‌کند. البته این در مورد همه مکزیکی‌ها صدق نمی‌کند.
مکزیکی‌ها وقتی برای بازدید می‌آیند کفش‌های خود را در نمی‌آورند. هوای بیرون از پنجره هر چه باشد – باران، باد و گرد و غبار.
در مکزیک نگرش خاصی نسبت به یاد و خاطره درگذشتگان دارند. در روز مردگان (که در واقع دو روز طول می‌کشد) مرسوم است که با آوردن غذا بر مزار عزیزان زیارت می‌کنند. مکزیکی‌ها در خانه با عکس و گل محراب می.سازند و راهپیمایی.های رنگارنگ بالماسکه در خیابان‌ها برگزار می‌شود. این سنت‌ها از زمان‌های قدیم حفظ شده است.
در اینجا مرسوم است که در مکالمه فاصله رعایت نشود. و به معنای واقعی کلمه. مکزیکی‌ها در هنگام برقراری ارتباط نزدیک یکدیگر می‌ایستند که اگر به آن عادت نداشته باشید ممکن است عجیب به نظر برسد و باعث ناراحتی شود. گشاده‌رویی، احساساتی بودن و ژست‌های فعال نیز وجود دارد.
یک دنیا رسم در خاک مکزیک
گشاده‌رویی در گفتگو اهمیت خطاب‌های رسمی به یکدیگر را نفی نمی‌کند. تا یک نقطه خاص، بهتر است مکزیکی‌ها را با نام خانوادگی خطاب کنید و خودتان هم از نام خانوادگی استفاده کنید (معمولا مکزیکی‌ها دو نام خانوادگی دارند – پدر و مادر؛ هنگام ملاقات، هر دو را به شما می‌گویند، اول نام پدر است). تماس با نام ممکن است بیش از حد آشنا در نظر گرفته شود. همچنین استفاده از یک حرفه یا عنوان (پزشک، وکیل و …) مهم است. اگر موقعیت یا حرفه مخاطب را نمی‌دانید، بهتر است «سنور» یا «سنوریتا» خطاب کنید.
وقتی یک دختر ۱۵ ساله می‌شود، جشن‌هایی برگزار می‌شود. در کلیسا مراسم عشای ربانی را سفارش می‌دهند، سپس مهمانان را جمع می‌کنند و خوش می‌گذرانند. دختر تولد، با لباسی شاداب، آخرین عروسک خود را به عنوان هدیه دریافت می‌کند. به‌عنوان نمادی از خداحافظی با دوران کودکی.
