استایل فقط لباس پوشیدن نیست؛ نتیجه قرنها تلاش انسان برای دیدهشدن، متفاوتبودن و بیان هویت شخصی است. مفهومی که از نقشونگارهای ابتدایی آغاز شد و امروز به زبانی جهانی برای خودبیانگری تبدیل شده است.
آنچه امروز «استایل شخصی» مینامیم، در حقیقت ادامه همان نیاز کهن انسان به تعریف جایگاه خود در جهان است. در هر دوره تاریخی، لباس نهتنها بازتاب امکانات اقتصادی، بلکه نشاندهنده طرز فکر، باورها و حتی نگرش فلسفی افراد بوده است.
با صنعتیشدن جوامع و دسترسی گستردهتر به پوشاک، استایل از انحصار طبقات خاص خارج شد و به ابزاری دموکراتیک برای بیان فردیت بدل گشت. در قرن بیستم، با ظهور فرهنگ جوانان، رسانهها و سپس شبکههای اجتماعی، استایل بیش از هر زمان دیگری شخصی، سیال و چندلایه شد.
امروز استایل دیگر الزاماً پیروی از ترندها نیست؛ بلکه انتخاب آگاهانه میان آنهاست. روایتی بصری از «منِ» درونی که میخواهد بدون کلام، خودش را معرفی کند. به همین دلیل، استایل نه فقط بخشی از مد، بلکه بخشی از هویت فرهنگی و روانی انسان معاصر است
