«رنزو پیانو» یکی از معروف‌ترین معماران جهان به‌شمار می‌آید. همکاران او می‌دانند که وقتی «رنزو» به سمت اتاق شیشه‌ای متحرک یا همان اتاق فکر استودیویش در جنوای ایتالیا می.رود، قصد دارد روی پروژه جدیدی کار کند.
استودیو رنزو پیانو یا اتاق شیشه‌ای متحرک
این استودیو، اتاق شیشه‌ای متحرک و تمام محوطه اطراف آن را خود او طراحی و اجرا کرده است. خوشحالی و در عین حال جدیت را می‌توان در نگاه او دید. «رنزو» طبق یک عادت قدیمی هنگامی که مشغول کار بود چند عدد کاغذ سفید، چند عدد مداد طراحی و یک کاتر در دست داشت. او عادت داشت هر روز ابتدای کار، وظیفه همکاران و دانشجویان کارآموز تحت نظارتش را تا پایان وقت اداری مشخص کند، بعد به داخل اتاق خود می‌رفت و در را می‌بست. پشت میز کار خود می‌نشست، چراغ مطالعه را روشن و کار خود را شروع می‌کرد.
معمار معروف ایتالیایی، اولین‌باری که زمین زیبای شیب دار و پوشیده از چمن و گل‌های شقایق وحشی را در خیابان روبنس دید، یک دانش آموز ساده دبیرستان دولتی ماتزینی بود. «دبیرستان ماتزینی» در هیمن شهر واقع شده است. در همان دوران نوجوانی، آرزو داشت روزی بالای همین تپه یک استودیو کوچک طراحی برای خود بسازد. رنزو، دلش می‌خواست در استودیوی خود طراحان جسور با ایده‌های خلاق را دور هم جمع کند تا با هم فکری آن‌ها، بتواند ایده‌ها و آرزوهای خود را جامه عمل بپوشاند.
حالا، در این لحظه که کلید اتاق شیشه‌ای خود را فشار می‌دهد، به بسیاری از آرزوهای خود دست یافته است. این حس را می‌توان از لبخند همیشگی و دوست داشتنی او که بر گوشه‌ی لبانش جاری است، فهمید .
استادیوی طراحی رنزو پیانو
اتاق کار او آهسته شروع به حرکت روی ریلی که سرتاسر محوطه تپه کشیده شده است، می‌کند. سپس، از ساختمان اصلی فاصله می‌گیرد و در جهت امتداد تپه و دریا پایین می‌رود. انگار این مکعب کوچک، مدت‌هاست منتظر مانده تا دوباره شروع به حرکت کند و خود را به دریا نزدیک‌تر کند.
در این مدّت زمان کوتاه «رنزو پیانو» کاتر تیز خود را آماده می‌کند و با دقتی خاص شروع به تراشیدن مداد خود می‌کند. او به یاد می‌آورد که در همین اتاق، طرح‌های اولیه ساختمان «روزنامه نیویورک تایمز»، ساختمان «نمو» در شهر آمستردام، فرودگاه «کنسای» ژاپن، آتلیه مد لباس «هرمس» در توکیو، «آکادمی علوم و فنون» در کالیفرنیا و «شارد لندن بریج» را طراحی و بر روی همین کاغذهای سفید پیاده‌سازی کرده است.
اما امروز، جدیت بیشتری در چشمان او حس می‌شود. انگار مدت‌هاست منتظر چنین سفارشی بوده است. احساس می‌کند به ترم‌های اول زمان دانشجویی خود در شهر میلان بازگشته و می‌خواهد دوباره با پروژه‌ای بی عیب و نقص، خود را به استاد ثابت کند.
کار، کار و باز هم کار
استاد، مداد را روی کاغذ فشار می‌دهد و با کمی مکث شروع به طراحی می‌کند. همکاران و دوستان قدیمی او، مانند «برنارد پلاتنر» و «جورجو گراندی»، در حالی که قهوه نیم‌روزی خود را طبق عادت همیشگی می‌نوشند، در بالای تپه و از داخل استودیو رنزو پیانو را تماشا می‌کنند که سخت مشغول کار است. «رنزو» بدون این که سرش را از روی برگه‌ها بالا بیاورد، تند تند طرح‌های خود را روی کاغذ پیاده می‌کند. همکاران او می‌دانند که این آرشیتکت بی‌همتا تا به نتیجه دل‌خواه خود نرسد، از آن اتاق خارج نمی‌شود. معمار ایتالیایی ما، گاهی اوقات تا ۷۲ ساعت در همان اتاق مشغول کار بود. اما برای انجام این سفارش جدید هیچ یک از همکاران او نمی تواند پیش‌بینی کنند چه زمانی اتاق شیشه‌ای دوباره شروع به حرکت می‌کند و رنزو را به استودیو باز می‌گرداند .
سناتور یا طراح
اما داخل این مکعب شیشه‌ای، آرشیتکت مشغول فکر کردن و طراحی است، هر ایده‌ای که به نظرش درست و اصولی است، خیلی سریع با مداد روی کاغذ طراحی می‌کند.
همکاران و دوستان قدیمی او به سختی می‌توانند استرس و دل‌شوره را در چهره او تشخیص دهند. او در طی دوران تحصیل خود، همواره مورد تحسین استادان و طراحان بنامی چون «جوسپه کاریبینی» و «مارکو زآنوسو» قرار گرفته بود. «رنزو پیانو»، همیشه سعی کرده است بهتر از تمام هم دوره‌های خود در آن زمان مفهوم دیزاین و نوآوری را درک کند و آن‌ها را در جای جای پروژه‌های درسی به نمایش بگذارد.
او تا امروز پروژه‌های بزرگی در سرتاسر دنیا انجام داد و توانست تکنیک منحصر به فرد خود را ثابت کند. مجله تایم از رنزو به عنوان اولین طراح ایتالیایی و یکی از صد چهره پرنفوذ حال حاضر دنیا نام برد. وی، در سال ۲۰۱۳ توسط جورجو ناپولتانو، رئیس جمهور ایتالیا به بالاترین درجه افتخار نائل و به او لقب «سناتور» داده شد.
اما تمام این افتخارات و القاب برای این طراح، دلیلی نمی‌شود تا سفارش جدیدی را که از طرف خانواده ویتوریو برتاتزونی قبول کرده است، جدی نگیرد یا حتی آن را به یکی از همکاران دیگرش بسپارد. «رنزو» مدت‌ها منتظر چنین سفارشی بوده است تا بتواند یکی دیگر از آرزوهای بزرگ خود را با طراحی این کارخانه بزرگ در نزدیکی شهر رم، برآورده کند. رنزو پیشنهادی دریافت کرد که بر اساس آن، نه به عنوان یک معمار، بلکه به عنوان یک طراح صنعتی یک‌سری از محصولات لوازم برقی و خانگی با نام تجاری «سمگ» را طراحی کند.
ایتالین استایل به مفهوم واقعی
برند «سمگ» تنها یک برند ساده لوازم خانگی نیست، بلکه یک کارخانه بین‌المللی با تجربه در زمینه ساخت لوازم برقی و خانگی است که بر روی ایتالین استایل به مفهوم واقعی تمرکز دارد. سمگ، از ابتدای شروع به کار خود در سال ۴۸ میلادی همیشه سعی کرد این اصالت را حفظ و روح هنر طراحی ایتالیایی را همراه با ظرافت و زیبایی خاص خود به نمایش بگذارد.
این محصولات، فقط مصارف خانگی ندارد بلکه، آشپزخانه‌های مختلف دنیا همیشه این برند را یک سمبل کوچکی از طراحی ایتالیایی می شناسند و از آن استفاده می‌کنند. ساختار «مرفولوجی» این لوازم با روح و منطق دیزاین ایتالیا ارتباط مستقیم دارند. در طراحی محصولات خطوط خیلی بی‌پروا از یک نقطه شروع می‌شود و یک منحنی بی‌نقص را نمایش می‌دهد.
طعم پاستاهای خوش‌مزه
«رنزو» با این برند لوازم خانگی کاملاً آشناست. مادر، خوش مزه‌ترین پاستاهای دوران کودکی او، را بر روی همین اجاق گازها پخت. از آن زمان سال‌های زیادی گذشت، ولی آقای «رنزو پیانو» به یاد همان دوران، اجاق گاز و یخچال خانه پدری را در آشپزخانه شخصی خود نگه داری می‌کند. این اجاق گازها با گذشت این سال‌ها، که هنوز مانند همان روزها اول خوب کار می‌کند و لذت یک آشپزی خوب و عالی را بعد از خستگی یک روز شلوغ کاری، به او می‌دهد .
رنزو در تمام این سال‌ها با اشتیاق زیادی سیر تکامل طراحی محصولات« سمگ» را دنبال کرده است. اشتیاق او، با ارائه هر محصول جدید از این کارخانه، روز به روز بیشتر می‌شد.
امروز می‌توان همان ذوق و اشتیاق وصف ناپذیر را در چهره‌ی او دید. او مداد را عوض می‌کند، دوباره کاتر را برم ی‌دارد و نوک مداد را می‌تراشد. معمار ایتالیایی، این بار با دقت و مهارت بیشتری روی خط‌های کم رنگ قبلی مداد را به حرکت در می‌آورد و خط‌هایی را که به نظر او می‌تواند به فرم و زیبایی اثر کمک کند، اصلاح می‌کند. در حین طراحی به این موضوع فکر می‌کند که انتخاب او از طرف این برند، بی‌دلیل نبوده است.
آرشیتک، در حین طراحی به قابلیت‌های بالای فلز فولاد ضد خش این کارخانه فکر می‌کند که متریال اصلی اجاق گاز به‌شمار می‌رفت. دوام جاودانه همراه با زیبایی و درخشش بالای استیل، این اطمینان خاطر را به او می‌دهد تا با جسارت بیشتری روی زیبایی خطوط کار کند. او کم کم فرم اصلی اجاق گاز و حتی از جزئیات سرشعله‌ها آن را روی کاغذ پیاده می‌کند .
سورپرایز روز عید پاک
رنزو پیانو، با موفقیت در طراحی این پروژه می‌توانست اثر جاودانه‌ای در زمینه طراحی صنعتی از خود به جای بگذارد. این عزم او را برای ارائه طرحی هر چه بهتر و زیباتر جزم تر می‌کند.
«رنزو» در تمام لحظات این طراحی، یخچال و اجاق آشپزخانه مادرش را به خاطر می‌آورد. اجاق گازی که آن دوران در عین سادگی تمام عناصر یک طراحی مدرن و امروزی را در خود گنجانده بود. پدر رنزو این اجاق گاز را به مادر او در روز عید پاک هدیه داده بود. با مرور این خاطرات شیرین، طراحی یخچالی که به نظر با اجاق گازی که رنزو طراحی کرده بود، ست شود به پایان می‌رسد. معمار خوش ذوق ما، با روشن شدن اتوماتیک چراغ‌های اتاق شیشه‌ای متوجه تاریکی هوا و غروب خورشید شد. سرش را بالا آورد و به دریا خیره شد. تلاطم امواج آب، سنگ‌های کنار تپه را نوازش می‌کرد .
امضای جاودانه
نشانه‌های خوشحالی و رضایت از کار را می‌توان حالا در چشمان او به وضوح حس کرد. آرشیتک، به سمت استودیو نگاه می‌کند. خانم ماریا، مسئول نظافت دفتر را می‌بیند که مشغول تمیز کردن میز همکارانش است و وسایل آن‌ها را سر جای خود قرار می‌دهد. آشغال‌های روی میز را جمع می‌کند، به کاغذها نظم و ترتیبی می‌دهد و شماره‌گذاری می‌کند. چراغ مطالعه را خاموش و دوباره کلید روی اتاق را فشار می‌دهد.
مکعب شیشه‌ای دوباره به حرکت در می‌آید و آرام آرام به استودیو و بالای تپه نزدیک می‌شود. خانم ماریا منتظر ورود اوست. لوازم کار را از دستش می‌گیرد و در جابه‌جایی وسایل به او کمک می‌کند. رنزو به سمت چوب لباسی شخصی خود می‌رود تا کیف و کت خود را بردارد و بپوشد. حالا کاغذها را یکبار دیگر مرتب می‌کند و به سمت میز کار همکارش، مارک کارول که مسئول طراحی کامپیوتری است، می‌رود. کاغذها را به همراه یک یادداشت روی میز او قرار می‌دهد تا وقتی فردا صبح کارول وظایف جدید خود را بداند.
اما به‌نظرش این طرح یک چیزی کم دارد. ماژیک راندو سیاهی را که همیشه تو جیب کناری کتش به همراه دارد، در می‌آورد و دوباره به سمت کاغذها می‌رود. در ماژیک را باز می‌کند و روی اولین طرح، پایین صفحه امضا می‌زند: «رنزو پیانو»
