با درگذشت کیومرث پوراحمد یکی از خاطره‌سازترین و عزیرترین هنرمندان سینما و تلویزیون ایران از میان ما رفت. هنرمندی که چند نسل را با داستان‌های خود همراه کرد و در آخر نیز با همان آثار محبوب و تماشایی، جاودانه شد. این جا یاد و خاطره کیومرث پوراحمد را با مرور هنر او زنده نگه می‌داریم.
تنها بردن نام کیومرث پوراحمد کافی است تا به دهه ۷۰ سینمای پرت شویم و آن همه صحنه‌های فراموش نشدنی که برایمان ساخت را با آن روزهای بی‌تکرار به یاد بیاوریم و کیف کنیم. از قصه های مجید و خواهران غریب، تا شب یلدا و اتوبوس شب…
فعالیت جدی او در عرصه فرهنگ و هنر، از نقد نویسی شروع شد و سپس به تهیه و کارگردانی بسیاری از آثار موفق و درخشان رسید.
در خاطرات‌اش گفته بود اولین بار که با برادر بزرگترش فیلم اسپارتاکوس را دیدند، دریچه‌های جدیدی از سینما به رویش باز شد و برای همیشه فیلم مورد علاقه‌‌اش باقی ماند.
متولدین دهه شصت او را با قصه‌های مجید به یاد و قلب خود سپردند؛ سریالی که در تلویزیون طوفانی به پا کرد و کم‌نظیر باقی ماند. زنده یاد «پروین دخت یزدانیان» مادر استاد کیومرث پور احمد نیز تا ابد برای همه، بی بی قصه باقی ماند…
کیومرث پور احمد «کودکی نیمه تمام» را که شرح حال خود بود در قالب کتابی به چاپ رساند و پس از آن در سال ۱۳۸۳ مستندی به نام «درباره کیومرث پوراحمد» به کارگردانی اردلان عاشوری بر اساس آن ساخته شد.
«خواهران غریب» با بازی زنده یاد خسرو شکیبایی، نه تنها به عنوان یکی از محبوب‌ترین آثار سینمایی ایران ماندگار شد بلکه پرفروش ترین فیلم سال ۱۳۷۴ نیز این اثر دلنشین بود و پس از آن همکاری مشترک جذابِ دیگری از این دو هنرمند را در سال ۱۳۸۲ در فیلم «اتوبوس شب» تماشا کردیم.
«شب یلدا» شخصی‌ترین ساخته این هنرمند بود که انگار به همان اندازه هم برای ما شخصی و محبوب شد و در لیست صد اثر برتر سینمای ایران جای گرفت و هنوز و همچنان نیز پرطرفدار و دوست داشتنی است.
آخرین ساخته ی مرحوم کیومرث پوراحمد در سال ۱۴۰۱ « پرونده باز است » نام داشت و چه حیف که دیگر این پرونده قرار نیست باز باشد تا ما را به دیدن شاهکارهای دیگری از او در هنر هفتم دعوت کند.
راستی استاد، حتی ماست های ترش شما هم دیدنی و دل نشین بودند. آن چه که از دل‌تان بر آمده بود بر دل همه ما نشست. به قول خودتان «فیلم جدید خودش باید بیاید، یک چیزی می‌آید، از زندگی، خبر و یا….. چنگ می‌اندازد توی وجودم و می‌گوید من را بساز.»
و کاش هنوز فرصت بود…
سفر به سلامت
