درباره استایل و مد خیابانی

وقتی که حواس‌ها به زرق و برق سالن‌های مد بود در خیابان اتفاقات بزرگ و عجیبی رخ داد، جوانان دیگر لباس‌های ارزان و قابل دسترس نمی‌پوشیدند؛ بلکه کفش‌های چند هزار دلاری خود را به پا می‌کردند ولی با یک تیشرت معمولی و بر چهره شهر قدم می‌گذاشتند. دیگر ست کردن لباس‌ها و اقلام لوکس با هم برای آن‌ها اهمیتی نداشت. این جوانان می.دانستند که تغییر بزرگی در دنیای مد ایجاد خواهند کرد: مد خیابانی (Street Fashion)

یک خیابان مد

مد خیابانی چند سالی است که این مد بین مردم، افراد سرشناس، معروف و البته جوانان رایج شده. آن‌ها لباس‌های گران قیمت خود را با مارک‌های ساده‌تر و ارزان ترکیب و ظاهری متفاوت به وجود می‌آورند. ترکیب کردن لباس‌های طراحی و تولید شده توسط خانه‌های معروف مد High-End Fashion با لباس‌هایی که سبک و استایل خیابانی دارند (Street) و ارزان هستند فلسفه و پایه اساسی این سبک wear است. هنوز خیلی از منتقدین دنیای مد از این طوفانی که به راه افتاد در شوک و ترس‌اند و از به زبان آوردن اصطلاح مد لوکس خیابانی هراس دارند اما حادثه‌ای است که رخ داده و دیگر قابل بازگشت نیست.

اما ریشه این اتفاق کجا بود؟ چند سال سال به عقب بر می‌گردیم. خوانندگان و ستارگان موسیقی هیپ‌هاپ همیشه از طرفداران و تبلیغ‌کنندگان پوشاک خیابانی بودند و متقابلاً رابطه بسیار نزدیکی با پوشاک و زندگی خیابانی دارند. در آن سال‌ها این سبک از موسیقی در حال گسترش بود و بازتاب ویژه‌ای در رسانه‌ها پیدا کرد. در این زمان بود که کار موسیقی‌دانان این سبک رونق بی‌سابقه‌ای نسبت به سال‌های قبل گرفت و در نتیجه ثروتمند شدن، رو به خرید کالاهای
لوکس و انحصاری آوردند. در این حین در سمت دیگر دریاها، در قلب پاریس، جوانی از جنس خیابان با ذهنی بسیار خلاق، کارگردان هنری و طراح خانه مد ژیوانشی (Givenchy) شد با کتانی‌های ۷۰ دلاری نایکی خود، لباس‌های چندین هزار دلاری دست دوز (Haute Couture) را طراحی می‌کرد و با دفت استثنایی آن‌ها را می‌دوخت. او جوان‌ترین فردی است که در بین تمام طراحان تاریخ، کوتور انجام می‌دهد. نام او ریکاردو تیشی (Riccardo Tisci) است.

سادگی در انتخاب، شکوه در سادگی

کمی جلوتر می‌رویم در سال ۲۰۱۱ جوانان نیویورکی به دنبال سبک خودشان بودند و شروع به ترکیب و تلفیق ایده‌های متفاوت کردند و به همین سادگی گونه‌ای جدید از شیک‌پوشی و مدپوشان در حال شکل گیری و پیدایش بود. آن‌ها لباس‌های پیشروترین خانه‌های مد مثل ریک اونز (Rick Owens) و رف سیمونز (Ra) Simons) را با برندهای خیابانی مثل سوپریم Supreme) و پیپ (A Bathing Ape) را با هم می‌پوشیدند خیابان رانوی (Runway) آن‌ها شده بود. چندین نفر از این بچه‌ها به دنیا و صنعت موسیقی راه یافتند و مدل‌های زنده‌ای برای جوانان و دوستان خود شدند که به خاطر سبک خاص زندگی و پوشش خود مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفتند. هر لحظه عکاسان خیابانی منتظر شکار آنها و ثبت عکسی جنجالی برای اینترنت بودند این اتفاق باعث شد مردم در انتخاب پوشاک خود بیشتر سلیقه به خرج دهند و ایده‌های بیشتری را با هم مخلوط تا یک نگاه متفاوت ایجاد کنند و شاید آن‌روز خوش شانس باشند تا عکسی از آن‌ها گرفته شود.

ریکاردو تیشی هم عضو این جوانان بود و تنها کسی بود که قابلیت نمایش این اتفاق، به مخاطبان بیشتر و مطبوعات مد را داشت. او به فکر تغییر دادن چهره مدهنر و موسیقی بود با الهام از ریشه‌های خود و شوری که در خیابان‌ها به وجود آمده بود.
او مجموعه پاییز زمستان سال ۲۰۱۱ خود را عرضه کرد و برای همیشه روند بازی را عوض کرد. مجموعه‌ای سرشار از طرح‌های گرافیکی رنگ سیاه گل‌های رز به رنگ خون و تصویر حیوانات مثل روتوایلر که بر روی تی شرت و پیراهن‌هایی با دوخت و برشی تیز،ذترس تاریکی و سرمای زمستان را به شما القا می‌کرد. خیابان‌ها و هنرمندان از خوشحالی و ذوق سر از پا نمی شناختند و هنوز لباس.ها به بازار نیامده از هر راه ممکن تکه‌ای از این مجموعه را بدست می‌آوردند. منتقدین که کمی ساده از کنار این مجموعه گذشته بودند بیشتر توجه کردند و خبرنگاران به سمت او و طرز تفکر خاص و اندیشه.های متفاوتش و برند دوباره زنده شده ژیوانشی هجوم آوردند. ریکاردو تیشی تا امروز به همان سبک و روند کارهای خود ادامه می‌دهد و هر فصل ایده‌های جدیدی را به رگ‌های مد تزریق و همه را با کارهای خاصش متعجب می‌کند. او تصاویر حیوانات شکارچی مثل کوسه و سگ اشکال هندسی تصاویر گل‌های زینتی شماره.های پشت لباس الهام گرفته از پیراهن بازیکنان ورزشی و تصاویر مذهبی را به دنیای مد معرفی کرد. سپس تصمیم به همکاری با هنرمندان بزرگ دنیای هنر و موسیقی گرفت. این همکاری باعث شد که کارهایش مخاطبان بی‌سابقه و فراوانی پیدا کند. طرح‌های او رایج و محبوب شده بود و حمایتی زیادی که از طرف هنرمندان دریافت می‌کرد باعث شد طرفدارانش از پول قسط خانه ضروریات زندگی خود بگذرند و چند صد دلار برای یک تی‌شرت با عکس سگ یا کوسه بدهند. اینترنت چند سالی بود که قدرت گرفته و اخبار و مطالب گوشه کنار جهان را به سرعت به مردم دنیا منتقل می‌کرد و امکانات دیگر از قبیل خرید اینترنتی اوج و شدت گرفته و امکان خرید لباس از نیویورک به توکیو و برعکس را می‌داد. این اتفاق باعث به وجود آمدن یک فرهنگ جهانی شد یاد گرفتن و داشتن تکه.ای از فرهنگ‌های گوناگون اولویت خیلی از مردم شده بود. اینترنت پلی بود که این ارتباط را برقرار و فراهم می‌کرد و جوانب مختلف و سبک‌های متفاوت زندگی مردم را نشان می‌داد.
اینترنت و شبکه‌های اجتماعی تبدیل به نمایشگاه‌های بزرگی شده بود و اینستاگرام دیگر مختص به عکس مردم و غذاهای رنگین نبود. هشتگ‌های (Hashtag) پوشاک، مثل ویروس در حال گسترش بودند و همه به دنبال مد بعدی در صفحات موبایل خود می‌گشتند.

رابطه موسیقی و مد در مداستریت

موسیقی و مد تا ابد دو عنصر جدایی ناپذیر هستند. این سال‌ها تغییرات و انقلاب‌های بزرگ و متعددی در صنعت موسیقی و پوشاک نیز اتفاقی افتاد. هر دو سنگین‌تر، عمیق‌تر، لایه‌لایه و در عین حال مینیمال شدند. سبک الکترونیک بازگشت خیره‌کننده‌ای داشت و افراد بیشتری را به خود علاقه‌مند کرد. ترکیب کردن مد، هنر و موسیقی باعث به وجود آمدن و پدیدار شدن موج جدیدی از طراحان و حتی مشتریان شد. برندها و لباس‌های خیابانی جایگاه خود را پیدا کردند و در تلاش برای تثبیت خود بودند روز به روز طرح‌های گرافیکی و لباس‌ها عجیب‌تر و خاص‌تر می‌شد.
هر ساله در هفته مد، در تمامی شهرهای میزبان؛ مثل پاریس میلان،‌ نیویورک در اطراف محلِ نمایشِ لباس‌ها مردم جمع می‌شوند و بهترین و خاص‌ترین لباس‌های خود را به تن می‌کنند. بعضی‌ها خود را با هر وسیله و هر راه ممکن به این گردهمایی می‌رسانند تا در جمع مدپوشان قرار گیرند و افراد جدیدی را ملاقت کنند و با سلیقه‌های متفاوت آشنا شوند و شاید دوستی قدیمی را ببیند و با هم قهوه‌ای بنوشند.
منتقدی می‌گفت که بیرون سالن‌های مد و بین مردم جذاب‌تر از داخل سالن است. عکاسان هم که طبق معمول سرشان بسیار شلوغ است و در این شلوغی به دنبال خوش‌پوش‌ترین و متفاوت.ترین فرد می.گردند در نتیجه مجموعه این اتفاقات و تأثیر شدید اینترنت بود که قوانین جدیدی در دنیای مد ثبت شد. این‌بار خیابان‌ها مد را تعیین کردند نه خانه‌های مد.
جوانان سکان به دست مثل دزدان دریایی با سر و وضعی نامرتب به کشتی.های بزرگ برندهای قدیمی و مقتدر حمله‌ور شدند. هر کس می‌خواست طرز فکر و عقیده خود را به دیگران نشان دهد. در نتیجه در گوشه کنار دنیا برندهای نو ظهور شکل گرفتند و شروع به کار کردند. هر برند شکار و اندیشه‌های مخصوص به خود و فرهنگی خاص را دنبال می‌کرد. روزانه جوانان پشت کامپیوتر خود می‌نشستند و به دنبال برندهای جدید و کمتر شناخته می‌گشتند. در پاسخ به این نیاز به سرعت برندهای پایرکس ویژن (Pyrex vision) و هود بای ایر (Hood By Air) یا به طور مخفف HBA با سرعت خیره‌کننده‌ای وارد خیابان شد و آن را تسخیر کرد. طرح‌های این دو برند بسیار شبیه هم بود: پرینت‌های سیاه و سفید هودی بر روی لباس در پایین و پشت تی‌شرت و هودی، شماره‌های معروف بازیکنان سرشناسی ورزشی و تصاویر کامپیوتری با چاپ‌های غیر معمول بر روی ساعد دست و سر آستین که تغییری بزرگ و حرکت نوینی بود و با شعارهایی چون «جوانان همیشه پیروزند» پوشاک خود را عرضه کردند.
جوانان همیشه پیروزند
لباس‌های این دو برند به‌عنوان برندهای خیابانی به طرز عجیبی گران بود. یک تی‌شرت ساده آن‌ها تنها با یک پرینت ساده حدوداً از ۱۰۰_۳۰۰ دلار برای شما آب می‌خورد؛ نه

دوخت خاصی، نه جنس خاصی، فقط اسم.

با وجود این قیمت بالا در چند دقیقه اول عرضه اینترنتی تمامی محصولات آن‌ها فروش می‌رفت و حتی در بازار سیاه چندین برابر گران‌تر فروخته می‌شد. دوباره هیچکس به قیمت اهمیت نمی‌داد و داشتن یک لباس از این دو برند را کالایی اساسی می‌دانستند. اگر تی‌شرت را داشتی از بچه‌های به روز بودی و اگر نه، از گردونه بازی عقب می‌افتادی. اینجا بود که بزرگان مد مثل کنزو (Kenzo) شروع به تقلید کردند و حتی تام فورد Tom Ford شماره‌های بزرگ را به مجموعه
پیشین خود آورد تا نشان بدهد حواسش جمع است. دو برند هود بای ایر و پایرکس تا امروز با قدرت وصف‌ناپذیری کار می‌کنند و تبدیل به خانه‌های مد پیشرفته و به‌روزی شده‌اند که از روش‌های معمول و ثابت شده استفاده نمی‌کنند.
علت موفقیت و رونق گرفتن این دو برند سادگی طرح‌ها تبلیغات بسیار زیاد و حمایت هنرمندان، افراد معروف و سرشناس، استفاده از دوستان خود به‌عنوان مدل و صد البته اینترنت بود.
این گروه از طراحان و سبک منحصر به فرد آن.ها و تلاش‌های خستگی ناپذیرشان برای ثابت شدن بالاخره به ثمر رسید. در مراسم جوایز شورای طراحان آمریکا CEDA شين اليور طراح هود بای ایر برند نیویورکی نامزد جایزه اف دی ای برای بهترین طراح مردانه و برنده جایزه ویژه ۱۰۰ هزار یورویی طراحان جوان ال وی ام اچ شد LVMI غول بزرگ و مالک شرکت‌های لوکسی چون لویی ویتون فندی، بولگاری، دیور و هيوبلو و … است.
دلیل این انتخاب فرم‌های جدید و نوآورانه‌اش چاپ و پرینت‌های زیبا و دوخت استثنایی او در مجموعه‌های قبلی بود. این انتخاب داوران نشان می‌دهد که چقدر این طراحان و ایده‌های جدید آن‌ها برای شرکت‌های سرمایه گذار مهم است و پی در پی دنبال کشف استعدادهای
خاص و قابل پرورش هستند. به نظر شین آلیور خیابان و فشن از یکدیگر یاد می‌گیرند و تأثیری که موسیقی بر کارها و طراحی‌های آن‌ها می‌گذارد غیر قابل انکار است. او سواد و تحصیلات آکادمیک در مد ندارد و پیشرفت و کارهای خود را سیلی محکمی به صورت دنیای مد می‌داند. کسی که سواد آکادمیک ندارد اما قوانین جدید برای مد تعریف می‌کند و در آینده نسل جدیدی از طراحان را تعلیم می‌دهد و باعث می‌شود مردم جور دیگری فکر کنند.

یک توقف کوتاه، یک شروع عالی

هود بای ایر که با نام HBA نیز شناخته می‌شود، یکی از تاثیرگذارترین برندهای فشن در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ بود. از شین اولیور (Shayne Oliver)، بنیان گذار این برند، به عنوان یکی از برجسته‌ترین طراحان فشن خیابانی یاد می‌شود.
در مدت زمانی که اولیور HBA را متوقف کرد، #فشن_خیابانی به جایگاه جدیدی دست یافت. بازگشت او با اعلام برنامه‌ای بلند مدت HBA را بار دیگر در دنیایی متفاوت، وارد بازار کرده.
کالکشنی که در شروع کار مجدد این برند در وبسایت هود بای ایر قرار گرفت، «موزه» نام دارد. «موزه» نگاهی به ۱۳ سال گذشته‌ هود بای ایر دارد و در لباس‌های آن، المان‌هایی آشنا از هود بای ایر می‌بینیم؛ المان‌هایی همچون لوگوی HBA، رنگ نئون و لوگوی کوکی مانندی که تا به حال بر تن #ریحانا و #کانیه_وست هم دیده‌ایم.