لباس محلی بلوچی دختران و زنان، از یک ترکیب رنگی بی نظیری برخوردار است. در دوخت این لباس‌ها بیشتر از رنگ‌های شاد استفاده میشود. لباس‌های مجلسی زنان و دختران سیستانی به طور کلی شامل: سربند، پیراهن، شلوار، قبا، چادر و کفش می باشد.
پیراهن یا جامَگ:
پیراهن را زنان از پارچه های منقوش و طرحدار و با قد نسبتاً بلند (تا زیر زانو) و بدون یقه (یقه گرد مسطح) می دوزند. یقه غالبا چاک کوچکی قرار دارد تا پوشیدن لباس راحتر باشد. لباس بانوان بلوچ را می توان از روی سوزندهای روی پیراهن در قسمت سینه، دامن و همچنین دور مچ های دست و دمپای شلوار تشخیص داد. بانوان هنرمند بلوچ این سوزن دوزی ها را روی تکه پارچه های بزرگ با زمینه سیاه و نخ های الوان انجام می دهند.
سپس بعد از اتمام کار، آن ها را روی لباس اضافه می کنند. آن ها در سوزندوزی برای زیبایی بیشتر گاهی اوقات از آینه های کوچک دایره ای شکل استفاده می کنند. طرح های بسیار متنوعی که از سوزندوزهای بلوچ شناسایی شده است بیشتر دارای نقوش ریز هندسی هستند؛ البته امروزه سوزندوزی با ماشین رایج شده است که کیفیت و قیمت پائین تری دارد.
دختران زیبای بلوچی با لباس محلی
شلوار (پاجامه، پاجامک)
در زیر پیراهن شلوار پوشیده می شود. شلوار بلوچی همچون شلوار بندری گشاد است که در ناحیه دمپا تنگ شده و از آنجایی که دمپای شلوار از زیر پیراهن کاملا پیداست آنرا با حوصله تزئین می کنند. به طوریکه شکل خاص سوزندوزی دور دمپا بسیار چشمگیر است. ( پاچه-ی شلوار پاچَک نامیده میشود). اغلب بانوان بلوچ از زیور خلخال برای پا نیز استفاده می کنند و همچنین الگنوهایی برای دستان، و ریسه هایی از سنگ ریزه به ویژه برای کودکانه که در هنگام حرکت صدا دهند تا در مسیر گم نشوند و به اصلاح بومی به آن «سنگه» گفته می شود.
زنان سرپوشی که آنرا روی سر قرار داده و گوشه ی آنرا در پشت سر گره می زنند و همانند کلاهک و نیم تاج گاهی جلوی آنرا با پولک و یا گاهی از دانه های گوهر مزین می نمایند. بانوان بلوچ گاهی پولک یا گوهری را به رسم سنت بر پره ی بینی خود آویزان می-نمایند «پُلک» نامیده میشود.
انواع سرپوش زنان:
تَکو: روسری مستطیل شکلی که پس از دولا کردن روی سر انداخته میشود (جنسهای متنوع)
سرَیک: شبیه تکو با آرایش و سوزن دوزی متفاوت
گاهی بر روی لباس زنان بلوچ بالاپوشی به شکل قبا بر تن می کنند. که قبای بلوچ از زیباترین لباس هاست که حاصل ذوق و سلیقه بسیار در تزئین است. شکل کلی آن به طور معمول یقه گرد و بدون برگردان، راسته و ساده که در طرفین چاک و جیب دارد و آستین های بلند که قسمت جلو، حوالی دامن و سر آستین را به طور چشمگیری سوزندوزی انجام می دهند. جنس آن از نخ یا پشم ظریف است، قد آن تا وسط ساق پا می باشد.
چادر نیز حجاب رایج بین زنان است به شکل مستطیل و از پارچه توری و نازک است که حاشیه آن یا نوار دوزی تزئین می شود. گُشان چادر نیز نوعی چادر در واقع یک روسزی بزرگ مستطیل است که روی سر انداخته و بلندی آن به حدی است که پشا کمر پوشیده میشود.
انواع کفش
پورک/ پورگ: کفشی بومی که آنرا از الیاف طبیعی می بافند
صندل چرمی: شبیه به صندل چرمی بانوان بندری. نوعی صندل موسوم به «بربری» که نوار تسمه ای آن دور مچ پا بسته می-شود.
کفش پاشنه دار چرمی: کفش چرمی که رویه آن با سوزندوزی تزئین شده و برای جشن و مهمانی بکار میرود.
کفش با کفی نعل: نوعی کفش با زیر پاشنه از نعل که بیشتر در بیرجند دوخته می شود. البته انواع دیگری چون سِواس، کِترا، موچی، کَتوک نیز رایج هستند.
