در حال حاضر نمایش خانگی خوش قد و بالاتر از مدیوم‌های تصویری دیگر است. شاید بتوان گفت سریال خوب و رئالیتی‌شوهای جذاب در این مسیر تأثیرگذار بوده‌اند. در هر شکل، نه تنها حضور بازیگران خوب و محبوب بلکه حضور شخصیت‌های تازه و متنوع (کاراکتر) در سریال‌ها یکی از بهترین اتفاق‌های تصویری دهه‌ی نود و سده‌ی چهار است. با هم مروری داشته باشیم، روی شخصیت‌های جنجالی سریال‌های نمایش خانگی که وفاداری مخاطب به این مدیا را تقویت کرده‌اند.
قباد
شنیده شده که «شهاب حسینی» پیش از قرداد برای نقش فرهاد انتخاب شده بود اما خودش با خواندن فیلمنامه شخصیت «قباد» را انتخاب می‌کند. هر چند ما در سریال «شهرزاد» باید تحت تأثیر شهرزاد قرار می‌گرفتیم [همان‌طور که از نامش هم پیداست] اما قباد با همان نگاه‌های جانب‌دارانه‌اش، با زرنگی‌های ساده‌انگارانه‌اش، با تلاش‌های بی‌فایده‌اش شخصیت ماندگاری بود. قبادی که نه به اندازه.ی فرهاد علم داشت و نه به اندازه‌ی شهرزاد اراده. اما اندازه دل همه‌ی ما غمگین بود و ناچار.
امیر شایگان
«حامد بهداد» آنقدر نقش عاشق‌ها را هربار متفاوت بازی می‌کند که هنوز جا دارد او را در نقش مرد عاشق ببینیم. سناریوی «می‌خواهم زنده بمانم» یکی از بهترین‌های نمایش خانگی است. و امان از «امیر شایگان» عاشق حسابی با اخلاقی که بی‌اخلاق است. برای کمک دو عاشق را جدا می‌کند که بتواند به‌عنوان باج زن یک قصه را برای خودش بردارد. زن هم دارد اما آنقدر عاشق خوبی است که قسمت به قسمت بیشتر عاشقش می‌شویم. شایگان که در قسمت‌های اول سریال موجود دوست‌نداشتنی قصه است از یک جا به بعد، می‌بینیم که قصه آنقدر به حضور او تکیه می‌کند تا نتوانیم فراموشش کنیم. شخصیت شایگان جدید، برگی جدید در سریال‌سازی است قبول اما بدون حامد بهداد تراژدی تکراری و غم‌انگیزی می‌شد. او بلد است صدا و نگاهش را به شخصیت ببخشد و دیگر حامد بهداد نباشد.
خاتون و شیرزاد
سریال «خاتون» بیشتر از این‌که عاشقانه باشد، ملی_میهنی بود اما کدام داستان ملی در تاریخ عاشقانه نیست؟ قصه‌ی «خاتون و شیرزاد» با بازی درخشان بازیگرانش قصه‌ای به یاد ماندنی است. قصه‌ای که شخصیت‌هایش آن را زنده کرده و به آن جان بخشیدند.
مالک مالکی
واقعاً چطور «مالک مالکی» توانست جان زنده از مهلکه انزجار به در ببرد؟ جوابش ساده است. «جواد عزتی»
در یک نگاه سطحی «مالک مالکی» که اسم و فاملیش شبیه بازی اسم_فامیل از میم است در آن حجم خشونت‌بار فیلم با آن همه نامردی نباید جذاب می‌شد. اما شد. مالک! مالک نامرد زیاده‌خواه دوست‌داشتنی جذاب. عجیب است. اما جواب هم ساده است. شخصیت مالک با بازی جواد عزتی است که دوست‌داشتنی شده. او بعد از مدت‌ها نشان دادن هنر بازیگری‌اش بخت داشتن یک شخصیت خوب را پیدا کرده است. شخصیتی که برای مخاطب نیمه‌ی خشن گمشده روزهای بی‌تکلیفی است.
بهمن
آنقدر همه همیشه محو صورت «پارسا پیروزفر» هستند که گاه بازی خوب، صدای عجیب و لحن منحصر به فردش را نمی‌بینند. «بهمن» سریال یاغی با کمی ریزبینی یکی از باهوش‌ترین شخصیت‌های دهه‌ی اخیر سریال‌سازی محسوب می‌شود. گاهی زیبایی استایل «پیروزفر» بازی خوبش را دور می‌زند و پنهان می‌کند. «آقاجون» یا همان «بهمن» نیز هم شخصیتی فراموش نشدنی نیست.
رضا پروانه
«پوست شیر» سریال بی‌نظیر معمایی! حالا با وجود ستاره‌ای مثل شهاب حسینی و بازیگر فوق‌العاده‌ای مثل هادی حجازی‌فر، شخصیت «رضا پروانه» با بازی علیرضا کمالی جان تازه‌ای به نمایش خانگی می‌دهد و جمله «کاش همه ما رضا پروانه» داشتیم یا «رضا پروانه‌تم» در جامعه می‌پیچید.
حاتم نایب‌سرخی
«رهایم کن» یک سریال تمام‌عاشقانه است. از هر طرف و هر شخصیتی قصه‌ای عاشقانه سرازیر است. اما حکایت حاتم با بازی «محسن تنابنده» طور دیگری خوب است. محسن تنابنده چنان بازی متفاوتی را اجرا می‌کند که دلت می‌خواهد به هر چه که لازم است و می‌خواهد برسد. حاتم از دست شخصیت‌های آن‌چنانی سریال‌سازی در شبکه‌ی نمایش خانگی است.
هر چند در پایان از پریناز ایزدیار برای «جیران»، ترانه علیدوستی برای «شهرزاد»، هوتن شکیبا برای «رهایم کن»، سحر دولت‌شاهی برای «می‌خواهم زنده بمانم» هم نباید گذشت.
