اصفهان شهریست که در دل کویر میدرخشد؛ شهری با پیشینهای کهن، که شکوه تاریخ را با زیبایی هنر در هم آمیخته است. هر کوچه و خیابانش، ردپایی از معماری صفوی دارد؛ از گنبدهای فیروزهای مسجد شیخ لطفالله تا کاشیهای هنرمندانهی مدرسهی چهارباغ.
زایندهرود، با آنکه این روزها گاه بیرمق مینماید، همچنان قلب تپندهی شهر است. پل خواجو و سیوسهپل، همچون دو بازوی استوار، تاریخ و فرهنگ مردم اصفهان را در آغوش کشیدهاند.
میدان نقشجهان، نه تنها نگینی درخشان در دل شهر، که سندی زنده بر تمدن و ذوق ایرانیست. صدای قلمکار، مینیاتور، خاتم و منبت، هنوز هم از کارگاههای کوچک و صمیمی این شهر به گوش میرسد.
اصفهان فقط یک شهر نیست؛ افسانهایست که در دل ایران زمزمه میشود. سرزمینی که گذشته را زنده نگهداشته و آینده را با هنر و اندیشه میسازد.