ما به همه چیز عادت می کنیم .به کارهای روزمره مان، به تکرار مکرراتمان. حتی در سفر که ذاتش شکستن عادت تکرار است هم درگیر عادت می شویم. این شمال رفتن های رخت عادت پوشیده نیز از همین میآید. ما یادمان می رود سحرگاه های مه انگیز تبریز در سال های مشروطه. یادمان می رود طلوع های نارنجی آفتاب در خوزستانی که نفت تازه آن جا پا می گرفت . یادمان می رود تن تب دار تابستان اهواز یا گونه های سرخ از سرمای کودکان زمستان تبریز را.
چون به ما گوشزد میکند که باید به یاد بیاوریم در سفر. از این منظر تبریز در شمال غربی و اهواز در جنوب غربی به شکستن عادت های ما می ارزد. شاید این گونه در پاسخ به پرسش دوستان که تعطیلات را به کجا سفر خواهید کرد، گزینه ای جز شمال قطعاً بی نظیر و کیش بیتردید تماشایی داشته باشیم و شیشه واهمه از رویارویی با ناشناخته ها را عاقبت یک روز، یک جا بشکنیم .
تبریز شهری که می توان دوستش داشت
مدرن است اما سنتی .پاساژهای مجلل دارد و کوچههایی به نشانی سادگی. دیدنی هایش کم نیست .بازارش هنوز بازار است. حجره ها هنوز بوی اصالت میدهند و موزهها گواهی به تاریخی که نادیده انگاشتنش را محال می نمایاند. سفر به تبریز، سفر به ریشه های ایران است .ایرانی که جدا از ما نیست. تبریز بسیاری از ترین های سرزمین ما را طی دهه ها به خود اختصاص داده است. برای مثال دومین شهر بلند مرتبه ساز در ایران، دومین شهر صنعتی در ایران و اصلیترین قطب سرمایه گذاری در ایران است. اما مهم ترین نکته که در این مقاله بگنجد، وضعیت جذب گردشگران آن است که توانست در سال ۱۳۹۱ رتبه دومین شهر جذاب گردشگری ایران نام بگیرد .
خانه های تاریخی شهر تبریز
زمانی که صحبت از خانه های تماشایی با معماری های چشم گیر در ایران به میان میآید، بی درنگ از کاشان یاد میکنیم و شکوه عمارت های بی نظیرش. در یزد و تهران و شیراز نیز شماراین عمارت های خیره کننده کم نیست، اما پس از کاشان این تبریز است که خانههای تاریخی اش گردشگران زیادی را از اقصی نقاط دنیا سمت خود می کشاند.
یکی از این خانهها ،موزه قاجار است که در بنای خانه امیر نظام گروسی قابل دسترس است. او یکی از بنام ترین ادیبان سیاستمدار دوره قاجار به شمار می آید. عمارتی با سرستون هایی زیبا، پنجره های ارسی و گچ بری هایی منحصر به فرد که حکایت از دورانی اعیانی از روزگاران گذشته صاحبان عمارت دارد .
از دیگر خانه هایی که می بایست در تبریز دید، می توان به خانه مشروطه اشاره داشت .خانهای که نامش پیوند تبریز است و تاریخ ایران.این خانه که در محله راست کوچه تبریز قرار دارد، در فهرست آثار ملی ایران نیز ثبت شده است و مالک اصلی آن حاج مهدی کوزه کنانی از تجار مطرح بوده است.معمار این عمارت حاج ولی معمار از برجسته ترین معماران دوران قاجار بود که شکوه هنر او در نور بازی پنجره های تمام قد ارسی این خانه چشم را مهمان دل نوازی های سبز و سفید و سرخ می کند .
خانه بهنام یا عمارت قدکی نیز از جمله خانه هایی است که نباید در سفر به تبریز آن را از دست بدهید. سال ساخت این عمارت که از قدیمی ترین خانه های تبریز است، به واپسین روزهای حکومت زندیه در ایران برمی گردد .
مسجد کبود تبریز فیروزه اسلام
یکی از عادت هایی که در ما ایرانیان در قالب گردشگر نهادینه نشده است، مطالعه کتاب گردشگری شهر یا استانی است که قصد سیاحت به آن جا را داریم. اما اگر به هر کدام از کتاب های موجود در زمینه توریسم شهر تبریز مراجعه کنیم، بیتردید نام مسجد کبود است که درصدر جاذبه های گردشگری می درخشد .در ایروان، مزارشریف و استانبول نیز مساجدی دیدنی به همین نام وجود دارند، اما مسجد کبود تبریز است که به نام فیروزه اسلام لقب گرفته.
مسجد جامع، مسجد استاد و شاگرد و ثقه الاسلام نیز در شمار دیدنی ترین مساجد تبریز قرار می گیرند .
بازار تبریز
آن چه شما از سفر به تبریز بی گمان در یاد نگه خواهید داشت، حال و هوای بازار درخشان تبریز است. بازاری که بزرگ ترین و مهم ترین بازار سرپوشیده قاره آسیاست. در تیمچه ها و کاروانسراهای این بازار هنوز هم رنگ و بوی اصالت حس میشود .هنوز هم نور خورشید از روزن تنگ سقف خود را به گل های قالیچه های دست باف می رساند تا هوش از سر برود و هنر در نگاه نقش ببندد. جالب است بدانیم بازار تبریز یکی از مهمترین گردشگاههای ایران از نظر جهان گردان بنام تاریخ همچون مارکوپولو، ابن بطوطه و ژان شاردن و… بوده است .
ایلگلی
اگر از یک تبریزی بخواهید تا شما را به یکی از اصلیترین گردشگاههای شهرش آشنا کند، بیتردید نام ایل گلی ،یا همان شاه گلی را به تکرار خواهید شنید. پارک ایل گلی و دریاچه ای که به شما امکان قایق رانی را می دهد پس از احداث هتل پارس ایل گلی رونقی را که در جذب گردشگر داشت، دوچندان تجربه کرد. ایل گلی با فضایی سبز، دریاچه ای همواره آبی و عمارت کلاه فرنگی در کنار شما را به ضیافتی از جنس طبیعت فرا می خواند .